Ueli Steck był wyjątkowym alpinistą, to nie ulega wątpliwości. Swoimi niezwykłymi, spektakularnymi samotnymi przejściami przesunął granice tego, co uznawaliśmy wszyscy za możliwe. Gdy wkroczył w świat alpinizmu, ujawnił się nieomal jako dzieło skończone, jako naturalna konsekwencja myśli o szybkim i lekkim wspinaniu w górach. Szybko okazało się, że mentalnie osiągnął poziom, który pozwolił mu sięgnąć po realizację niezwykłych wspinaczek w stylu fast&light. Sposób w jaki je dokonywał nadały mu przydomek „The Swiss Machine” – precyzyjnie i niezawodnie pokonywał alpejskie ściany.
Położony w szwajcarskich Alpach Eiger przyciąga każdego alpinistę i wzbudza głęboki, naturalny respekt. Jego północna ściana jest symbolem alpejskiej przygody. 1850 metrów kruchego skalnego urwiska skutego lodem. Dla Ueli stała się ona nieomal poligonem doświadczalnym do testowania swojej aktualnej formy. Przechodząc ją w rekordowym tempie zwrócił na siebie uwagę. Skromny cieśla ze szwajcarskiego kantonu pojawił się na firmamencie gwiazd alpinizmu jak kometa.
Ueli zachował przy tym skromność chłopca, który po prostu próbuje swoich sił. To, że świat oniemiał wobec przejawu jego osiągnięć alpinistycznych, nie wytrącało go z typowo szwajcarskiego spokoju. Ten chłopiec wyrósł na mężczyznę, którego wnętrze nadal pałało żarem, w poszukiwaniu wyzwania, które zaprowadziło go w góry najwyższe-Himalaje.
Pokonując samotnie południową ścianę Annapurny w Himalajach udowodnił po raz kolejny, że fast&light nie jest już futurystyczną koncepcją himalaizmu. Z uznaniem wyrażał się przy tym o prekursorach tego stylu a także o polskim wkładzie przytaczając m.in. solowe wejścia Krzysztofa Wielickiego. Gdy w 61 dni dokonał wejścia na wszystkie 82 4-tysięczniki Alp przemieszczając się pomiędzy nimi wyłącznie pieszo bądź na rowerze, nie ulegało wątpliwości, że mamy do czynienia z kombinacją niezłomnej motywacji, wyjątkowymi atletycznymi predyspozycjami i niezwykłym talentem.
O polskim himalaizmie zimowym wyraził się podczas naszej prywatnej rozmowy z ogromnym, graniczącym z podziwem, respektem. Słyszeć z jego ust stwierdzenie, że nie czuje się wystarczająco mocny, w obliczu dotychczasowych dokonań, potwierdziło tylko jego skromny charakter.
Ueli miał jednak świadomość swojego potencjału i uskrzydlony myślą szybkiego, efektywnego wspinania przygotował się do realizacji swojego najśmielszego planu – trawersu najwyższej góry świata Mt. Everest wraz wejściem na sąsiadujący szczyt Lhotse.
Tragiczny wypadek, który wydarzył się 30 kwietnia w ścianie Nuptse podczas serii aklimatyzacyjnych wyjść w okolicach Base Camp pod Everestem zabrał nam osobę, która mogła nam pokazać, jak może wyglądać prawdziwy himalaizm, bez komercyjno-turystycznej ściemy wejść na najwyższą górę świata w otoczeniu świty sherpów i tlenowej protezy, otworzyć kolejny rozdział wielkiej księgi współczesnego himalaizmu.
Film, który powstał na komercyjne potrzeby sponsora, pokazuje Ueli Stecka podczas wspinaczki w zespole na północnej ścianie Les Drus „North Couloir Direct” (VI, Al 6+, M8). Twórcy filmu żałowali, że nie mogli pokazać więcej nagranego materiału. Rzeczywiście, jest to imponująca kronika alpejskiej historii. Ciąg dalszy nie nastąpi.
1995 Eiger-Nordwand, Heckmair-Route, (1800 m AS)
1998 Mönch Hastoncouloir, Solo 3,5 h (1000 m AS-)
1999 Eiger Lauper-Route, Solo 5 h (1800 m AS-)
2000 Eiger-Nordwand, Yetiroute drugie przejście (7c/A0)
2000 Mönch-Nordwand, Direttissima pierwsze przejście (1000 m M5/Wi5)
Pierwsze przejście Pumori-strony zachodniej przez Bühler/Steck 2001
2001 Grandes Jorasses filar Walkera , zimą (1200 m AS)
2001 Pumori, pierwsze przejście: Westroute (1400 m M4/80 Grad Eis) z Ueli Bühler
2001 nowa droga The Young Spider, Eiger-Nordwand (1800 m M7/Wi6; 7a/A2)
2002 Mount Dickey, Alaska pierwsze przejście (1700 m M7+ AI6 5.9/A1)
2002/03 dwie próby Jannu-Nordwand (7710 m) Nepal, z Erhard Loretan
2003 Punta Heron (Patagonia)
2003 przejście rp La vida es silbar (Eigernordwand 900 m 7c)
2004 Trylogia Eiger, Mönch i Jungfrau (północne ściany) w 25 godzin
2005 pierwsze przejścia solowe Tawoche-ść.wsch. (6515 m) und der Cholatse-ść. półn. (6440 m) (Khumbu-Express)
2006 przejście solowe Matterhorn-Nordwand
2006 Eiger-Nordwand, zimowe przejście solowe The Young Spider
2006 pierwsze przejście północnej ściany Gasherbruma II z wejściem na wschodni wierzchołek Gasherbrum II (7772 m)
2007 Eiger-Nordwand, rekord szybkości Heckmair-Route 3:54 h, solo
2008 Eiger-Nordwand, rekord szybkości Heckmair-Route 2:47:33 h., solo und bez sztucznych ułatwień
2008 Grand-Jorasses, rekord szybkości Colton-McIntyre-Route 2:21 Std., solo
2008 Tengkampoche-ść.półn. (6500m, Nepal) pierwsze przejście wraz Simon Anthamatten w stylu alpejskim, 4 dni, nagroda Piolet d’Or
2009 Matterhorn-Nordwand, rekord szybkości Schmid-Route 1:56 h, solo
2009 Solo na Gasherbrum II (8034 m).
2009 Makalu (8485 m), droga normalna
2011 Shishapangma (8027 m): solo ściana południowo-zachodnia
2011 Cho Oyu (8188 m): wraz Don Bowie, ściana zachodnia
2012 Mount Everest, razem z 21-letnim Sherpą Tensingem
2013 Annapurna (8091m):pierwsze przejście solo ściany południowej, 28 h, 2014 druga nagroda Piolet d’Or
2015 wejścia na wszystkie 82 czterotysięczniki Alp w 61 dni, przy rezygnacji ze zmotoryzowanych środków komunikacji między górami
2015 Eiger-Nordwand, kolejny rekord szybkości Heckmair-Route 2:22:50, solo